Allerlei scenario’s passeren de revue, soms hoopgevend, soms angstaanjagend. Het is volkomen normaal dat onze hoofden overuren draaien. We zitten als mensen zo in elkaar dat als er ook maar enig gevaar dreigt het (ramp)denken wordt geactiveerd en als we niet uitkijken zitten we eindeloos te piekeren in de hoop een oplossing te vinden die ons gaat helpen. Maar de realiteit is dat we de gevolgen van wat er gebeurt niet kunnen overzien, we kunnen niet controleren hoe de wereld er over een tijdje uitziet door er hard over na te denken. We zijn nu afhankelijk van wat de experts ons adviseren.
Zorgelijke gedachten
We zitten binnen en terwijl we denken, voelen we ook van alles, zoals angst en (lichte) paniek. Daarbij zijn we ons superbewust van lichaamssignalen. Een hoestbui van je dierbare en in gedachten ligt deze al op de IC, als er al plek is...je maag knijpt samen. Weer een opdracht op werk die gecanceld wordt en je denkt: ‘O jee, als ik mijn broek maar omhoog kan houden en voor mijn kinderen kan blijven zorgen’ en direct voel je een steek in je borst. ‘O God, zou ik nu Corona hebben?’ ‘Rustig, rustig, blijf kalm’, zeg je tegen jezelf en even later denk je; ‘Wat een egoïst ben ik zeg, wat stel ik me aan, er zijn veel ergere dingen, hoeveel kinderen sterven er wel niet per dag van de honger’ en met enig schuldgevoel schenk je een kopje koffie voor jezelf in.
Niet alleen opgesloten in je huis, maar ook in je hoofd
We zitten thuis en als we buiten zijn hebben we een gezonde afstand van elkaar te bewaren. Precies die afstand kan helpend zijn om de epidemie geleidelijk te laten verlopen. Om ons-zelf in de tussen-tijd ook mentaal gezond te houden, is het helpend ook een gezonde afstand tot onze zorgen te bewaren, zodat we niet alleen thuis opgesloten zitten, maar ook nog eens in ons bezorgde hoofd.
Hoe doe je dat, een gezonde afstand tot je zorgen bewaren?
- Realiseer je dat je niet je denken bent. Je bent meer dan dat, er is tenslotte iets dat het denken opmerkt. Je zou dat het observerende zelf kunnen noemen. Het is een stille plek die je in jezelf kunt opzoeken en die helpend is om wat afstand te bewaren. Die plek in jezelf kun je opzoeken door je aandacht in eerste instantie te richten op hoe je op je stoel zit. Voel je voeten op de grond en richt je aandacht op je ademhaling. Merk het rijzen en dalen van je buik op. Merk vervolgens je denken op. Waar zitten je gedachten eigenlijk? In je of om je? Zijn het woorden of beelden? Is het een stem? Gaan ze over het verleden, nu of de toekomst? Over jezelf of anderen? Terwijl je zo bij je denken stilstaat, merk je op dat je je gedachten waarneemt. Kennelijk is er een plek waarvanuit je je gedachten kunt waarnemen. Dit noem ik het observende zelf. Het is onveranderlijk en denkt niet. Het neemt je gedachten waar. Heb je het kunnen ervaren?
- Je zorgen zijn er nu eenmaal, ze hoeven ook niet weg te gaan (ok, het liefste wel natuurlijk, maar dat lukt toch niet😉), maar neem je zorgen waar zonder er in meegesleurd te worden.
- Je kunt gaan opmerken dat je zorgen hebt en je zorgen vervolgens labelen op thema (zorg over werk, zorg over de gezondheid, zorg over de kinderen, zorg over de wereld, zorg over je veerkracht ect). Je zit daarmee niet direct in de zorgelijke gedachte, maar categoriseert hem waarmee je afstand creëert tot de inhoud van je zorgelijke gedachten.
- Zet de zin “ik merk op dat ik de gedachte.........heb ’ voor je zorgelijke gedachten. Er ontstaat daarmee ook weer een ruimte tussen jou en je zorgen.
- Je kunt je zorgen ook als wolken zien die voorbij trekken. Jij neemt ze waar zonder in de mist van de wolk terecht te komen die je zicht ontnemen. Je laat al die donderwolken, zware wolken, kleine wolkjes en grote wolken aan je voorbij drijven terwijl je contact blijft houden met de plek in jou die de gedachten opmerkt. En mocht je even in de mist terecht te zijn gekomen, geen probleem, zodra je dat opmerkt neem je alweer afstand.
Het gaat er dus om dat je je ver-houdt tot je zorgen, met gepaste afstand. Daarmee kom je meer tot je-zelf, wat kan bijdragen aan je gezondheid en je vermogen flexibel om te gaan met wat er allemaal gebeurt.
Nu denk je misschien: Leuk allemaal die gezonde afstand tot mijn zorgen bewaren, maar hoe kom ik nu verder? En hoe ga ik om met al die gevoelens die ik nu ervaar? Daar zal ik in mijn volgende berichten handvatten voor geven.
Warme groet,
Jaantje Thiadens
