Op z’n elfendertigst: een uiterst succesvolle formule voor voldoening!

Afgelopen jaar, in mijn 41e levensjaar, na verhuisd te zijn naar ‘buiten’, nam ik ruim de tijd voor alles wat ik deed, bewoog stapje voor stapje, bewust en traag, voor mijn gevoel op z’n elfendertigst

• Dat was in eerste instantie een kwestie van leren verduren; met mijn onrustige en altijd op tempo en uitdaging gerichte geest. Bovendien: Wie iets op z’n elfendertigst doet, laat zich niet opjagen – en dat kan nog weleens irritatie bij anderen wekken.

  Wekelijkse spinuurtjes ruilde ik in voor fietstochten van 2 uur per dag om de kinderen naar school te brengen en halen. Twee keer zo lang(zaam) dus, maar met een prachtig decor van steeds wisselende seizoenen, luchten en ander natuurschoon om me heen. Een werkuur per dag minder, maar een veel helderder opgeruimd hoofd. De Coach Cabin kreeg stap voor stap vorm, de perfectie nastrevend. Ik maakte de website, wegen en trajecten zijn ingeslagen, de eerste 15.000 km zitten erop. De eerste cursus voor professionals in de kerk die we beheren gaf ik in het najaar en ideeën voor activiteiten daar krijgen langzaamaan vorm.

  In plaats van altijd bezig zijn deed ik regelmatig ook even niets (pauzes nemen, rustiger werken aan 1 ding tegelijk, ‘s avonds ontspannen  en op tijd naar bed). Van vluchtig aanwezig zijn zoals een vlinder (altijd maar weer door moeten), lukte het op den duur steeds beter te blijven in waar ik was, de tijd en ruimte te nemen en me te focussen op wat ik werkelijk belangrijk vind. En dat geeft toch veel voldoening, omdat wat er uit mijn handen komt, is waar ik achter en voor sta!

  Hoe kan vertragen voldoening geven? 

  De denkfout die veel gemaakt wordt is, dat als je zoveel mogelijk doet (o.a. met hard werken en veel contacten), je dit zou vervullen. Slaaf geworden van je overvolle agenda, gericht op veel doen in plaats van kwalitatief doen, kan je de ervaringen niet verteren en raak je juist leeg.

  Het omgekeerde blijkt het geval te zijn: vertragen en de zaken die belangrijk voor je zijn op z’n elfendertigst doen blijkt een uiterst succesvolle formule voor bewustzijn, vervulling, helderheid en zich openbarende wegen. Als we even vertragen, niet toegeven aan de drang van het even snel doen, kunnen we ons concentreren en met een heldere geest in vrijheid kiezen voor onze acties, in plaats van vanuit impulsen. Op deze wijze kunnen we de grotere doelen in het leven nastreven die echte voldoening geven. De reis van het leven wordt vervolgens vervullend in het moment zelf, zeker als je zelfverkozen waarden jouw koers bepalen, waarop je rustig afstevent.

  Tips om te vertragen: 

  – Doe alles waar je graag meer aandacht voor wilt hebben twee keer zo langzaam en trek er ook meer tijd voor uit.

  – Ga regelmatig de natuur in voor een fietstocht of wandeling; het ruimt stress op en maakt je helder. Ook nu het winter is….

  – Voel je voeten op de grond. Ga regelmatig met je aandacht naar je ademhaling: adem in naar je buik (alsof je ballon laat vollopen) en adem langer uit dan in ( ballon die leegloopt en laatste restje er ook uit ‘persen’). Volg je ademhaling zo 10 keer voordat je weer (rustig) verdergaat met waar je mee bezig was.

  – Zet social media uit, ze maken je onrustig en halen je uit je helderheid. Begin in de ochtend met taken die je denkkracht vergen.

  – Als je opmerkt dat je gehaast bent, vertraag dan je pas, je spreeksnelheid of actieradius.

  – Word je bewust van je waarden, jouw richtinggevers in je bestaan en handel in die richting. Wanneer je acties door je waarden doordrenkt zijn is het heerlijk dit met je volle bewustzijn te doen en is vertragen een middel om er volledig in op te gaan.

  Effecten van vertragen: 

  – Meer bewustzijn

  – Ruimte voor focus

  – Helderheid van geest

  – Duidelijkheid over wat prioriteit heeft

  – Aanwezigheid in de ervaring

  -Afname stressniveau

  – Bewustzijn over wat er werkelijk toe doet

  – Voldoening. Vol-doen ipv leeg-doen 

  Bij deze wens ik je een prachtig waardevol, vervullend 2018 toe, wat zich op zijn elfendertigst aan je geestesoog voorbij trekt!

  Jaantje Thiadens